مقایسه وضعیت زناشویی بیماران دیابتی و گروه شاهد

مقدمه: با توجه به نقش حمایتی خانواده در القای تطابق مبتلایان به بیماری های مزمن و اثرات مثبت روابط خانوادگی بر بهبود پیامد بیماران، تحقیق حاضر با سه هدف 1) مقایسه وضعیت زناشویی بیماران دیابتی و گروه شاهد، 2) بررسی رابطه وضعیت زناشویی در بیماران دیابتی در ارتباط با سن، جنس، میزان تحصیلات، وضعیت اقتصادی، نوع دیابت، طول مدت ابتلا، نوع درمان و میزان داروی مصرفی، 3) مقایسه فراوانی اختلالات عملکرد جنسی در بیماران دیابتی و گروه شاهد انجام گرفت. مواد و روش ها: این تحقیق با استفاده از پرسشنامه وضعیت زناشویی گریمس در 200 نفر (100 بیمار مبتلا به دیابت و 100 نفر به عنوان گروه شاهد) از مراجعان به درمانگاه دیابت شهرکرد در سال 1382 انجام گرفت. یافته ها: مبتلایان دیابت و گروه شاهد از نظر جنس، میزان تحصیلات و وضعیت اقتصادی همسان بودند، اگر چه سن مبتلایان به دیابت از گروه شاهد بیشتر بود. وضعیت زناشویی بیماران دیابتی مبتلایان به نوع یک دیابت و افرادی که میزان داروی بیشتری استفاده می کردند، در مقایسه با افراد دیگر نامطلوب بود (05/0p<). ارتباط معنی داری بین وضعیت زناشویی بیمار دیابتی و سن، جنس، وضعیت اقتصادی، میزان تحصیلات، نوع درمان و طول مدت ابتلا به دست نیامد. سهم ناتوانی عملکرد جنسی و کاهش میل جنسی در بیماران دیابتی (76% و 32%) در مقایسه با گروه شاهد (29% و 12%) بیشتر بود (05/0p<). نتیجه گیری: وضعیت زناشویی و اختلالات عملکرد جنسی در بیماران دیابتی احتمالاً با یکدیگر ارتباط دارد و انجام تحقیقات در زمینه این ابعاد از زندگی بیماران دیابتی توصیه می گردد.